janneketozambia.reismee.nl

Laatste dagen

Nou, dat met die assistenten om borduurkaarten uit te delen was geen goed idee: ze waren van verschillende kleuren, dus rollebollend over elkaar heen…arme assistenten. Gelukkig kwam de echte teacher om de hoek en meteen is het dan stil. En daarna ook voor het komende uur. Ze hebben echt mooie werkjes gemaakt. Heel geconcentreerd. En de volgende dag afgemaakt. De laatste dag. Dus alleen maar leuke dingen na nog wat Engels diktee, en de laatste wiskundebreuken. Ik had een Engels dikte gedaan met alleen maar woorden. Dat was toch nog een klus voor velen. Ik heb een paar voorbeelden: wat is idfikoti? Spreek het uit en je krijgt difficult. Dat klopt nog aardig. Picha is picture. En kalisimasi is christmas. In Zambia is gesproken taal 100 x meer waard dan schriftelijke taal.

gisteren gebeeldbeld met Peter en papa en mama, en later met Silke, ter plekke in de klas. Dat is leuk voor alle partijen! Zo leuk om live te delen hoe de wereld hier is.

pictionary nog gedaan met de hele bubs. 4 teams. en het team dat wint schreeuwt alles bij elkaar. Gelukkig is het de laatste dag, dus geen klachten aan mijn broek. en toen werd ik toegezongen nadat ik de ballonnen heb uitgedeeld. En krijg ik veel knuffels. Was een hele fijne leuke klas. Ik weet nu inmiddels vier namen. Hele leuke namen hebben ze vaak die slaan op de tijd van de zwangerschap. Bijv: gift, given, of trywell.

donderdag heb ik nog een artlessons gedaan bij het eerste schooltje wat op de Linda farm staat. Een schattig schooltje. Ik heb gelopen van de Linda community school naar Linda farm school. Warm! lopend op het terrein, waar snachts olifanten komen, omdat het op de rand van livingstone staat, hoorde ik de klas al zingen. ik werd tegemoet gereden door de headteacher die wegging. Ze zei: they are waiting. was beetje emotioneel, zo’n klein klasje van 25 kinderen die geduldig zitten te wachten, terwijl ze eigenlijk naar huis zouden kunnen. Ze beginnen meteen over alles wat ik ze geleerd had, zagen waar een handdoek voor is, het rijmpje wat ik ze had geleerd. We hebben bloemen gemaakt van crepepapier. een heerlijk schoon rustig lesje, zonder veel gedoe. Die snoetjes. Van de pijpenragers maakten ze meteen brillen. Erg grappig.

Gisteren dus echt de laatste dag. Laatste knutselspullen in de kist gedaan. Kettingen en pennen uitgedeeld aan de teachers. We krijgen enorm veel complimenten. Hoe fijn ze ons aanbod vinden, hoe belangrijk ze dit vinden. Ze kennen ons twee van de grote tassen die we steeds meesjouwden. Ook de vrijwilligers zeiden: you were the carrying ladies, you were the first to leave and the last to be back home. inderdaad, we hebben keihard gewerkt. Ik ging steeds vroeger opstaan om nog een beetje eigen tijd te hebben.
De school van Ellen wil ons logo op hun school schilderen. Dat schept verwachtingen! Maar daar willen we zeker mee verder. Hoe weten we nog niet. We weten nu wel elkaars contactgegevens, dus de lijnen zijn kort, over die 7000 km.

net alles ingepakt. De laatste kadootjes gegeven aan het personeel hier. We hadden gisteren een heerlijke bbq met zijn allen. Zijn zulke lieve mensen, alle Zambianen trouwens. dadelijk nog een lunch in de stad. We hebben net niet genoeg geld maar ik heb nog een tube rituals, misschien kunnen we dat omruilen voor een ritje. En anders nog maar een paar kwatchaatjes pinnen. Om 18 vliegen we naar de warmte van onze families….en de kou. En de rust.

we zien elkaar weer!

Derde week

Nou, poeh, die Safari, was heel leuk, maar het was vooral speurwerk. Maar erg luxe om in een achtpersoonstruck met zijn tweetjes door een bos te rijden. De zon scheen niet, en dat is dan toch wel of je over de Veluwe rijdt. Maar dan met apen. We hadden giraffen besteld maar omdat het regenseizoen is, gaan die uit de blub en meer naar het stenigen gebied waar je niet mag komen. Waar we ook voor kwamen was de neushoorns. Die ga je te voet opzoeken. Men weet precies waar ze zijn, want ze worden bewaakt. De bewakers namen ons mee, we moesten in een groep blijven, en vooral niet wegrennen. Ook niet achteruit? Man, man! Wat een schrik had ik, die zijn zo mega, en de bewakers maar zeggen, come, come! Gelukkig tegen de wind, en ik weet dat ze niet goed kunnen zien. We hadden safetyinstructions gekregen, en daar hoorden we ook nog dat als ze zouden aanvallen we dan om een bosje heen moeten rennen, totdat de Rhino het opgeeft. Jaja. Omdat ze aan de rand van het national park waren, tegen een dorpje aan, stonden ook veel Zambianen te kijken. Zij hebben geen geld voor een Safari, en dit is dan gratis voor hen. Mooi!

De derde week van het verblijf in Zambia staat in het teken van: hoe gaan we er vervolg aan geven. We hebben de teachers zoveel mogelijk meegenomen in onze ideeen. Persoonlijk contact werkt het beste, niks op schrift. ook de twee grote projecten voor de scholen zijn in goede aarde gevallen. Het kostte veel werk: memoryspel in hout laten uitzagen, vlaggen uit laten zagen, gaten inboren, laten verven door de kinderen, daarna plek vinden om te drogen, vernissen, laten drogen. Maandag heeft Ellen het memoryspel meegenomen naar haar school, en ze vonden het erg leuk om te spelen. Vandaag hebben we de vlaggen op mijn school met draad aan elkaar verbonden en kinderen, lange kerels van 16 jaar, hebben ze opgehangen. (Niet met ladders natuurlijk, maar gewoon op schooltafels staand.) Toevallig is er een nieuw stuk school net aangebouwd, en daar hebben we de vlaggen op laten hangen. Het ziet er enorm feestelijk uit! I love it when a plan comes together! Erg trots op ons werk en dat van de kinderen.
vandaag hebben we op beide scholen een kist gebracht. Helemaal vol materialen. Beetje uitleg gegeven aan de teachers die we het meest betrokken vonden. We noemen ze het Artteam. Officieel de sleutel overhandigd.
Ze doen alles op slot. Daar zorgen ze wel voor. Als ik naar de wc moet, gaat er eerst een teacher naar de adjunct teacher, die heeft de sleutel van het sleutelhok, en daarna loopt er iemand mee om de toilet open te draaien. Waar vervolgens geen stromend water is, geen slot op de deur, geen wc papier. Wat bewaken ze nu eigenlijk?

als jullie nu bij de foto’s denken: die kinderen lachen helemaal niet, vonden ze het wel leuk? ja dus. Ze rennen de klas in om mee te doen. Vandaag kwam er geen eind aan de stroom kinderen die binnenkwam. Groep 4 was er niet, de teacher was het vergeten. Maar groep 3 was er nog wel en die wilden allemaal, 34. Ze kijken allemaal wat bozig, zeker als er een foto gemaakt wordt, soort ernst. Maar er hoeft maar weinig gezegd te worden of de glimlach breekt het hele gezichtje open, en die oogjes, zo prachtig mooi. Niet alleen de jonkies, ook de pubers. Smelt! Een aantal pubers kunnen gezellig stoer doen. Beetje bravoure, Heel leuk.

en dan nog mijn eigen klas, die 60 kinderen die ik elke dag van 8 tot 1230 les geef. Als ik iets te speels doe liggen ze dubbel en ik krijg dat terug betaald: ze nemen me dan niet meer serieus. Dus ik moet een beetje streng blijven doen. Engels dictee dacht ik te gaan doen. een tiental simpele zinnen. Zucht. Elke zin moest ik wel tien keer voorlezen, woord voor woord, overdreven articulerend. Woman werd alsnog bij velen human, dog moest ik uitspreken op zijn zambiaans, dus dogge. ik moest elk woord bijna met heel veel uitbeelding voorlezen. Dan merk je hoe weinig ze schriftelijk echt goed begrijpen. ook enorm veel fouten Hadden ze. Te hoog gegrepen dus nog. Morgen een dictee met alleen maar woorden, geen zinnen. Verder geprobeerd om ze in groepjes een rekenspel te laten doen. Geen goed idee. Teveel lawaaI. Nog een fiasco: een zangspel. Ze geven zich helemaal, dus de teacher van de buurklas vroeg of het wat zachter kon. Wat wel erg leuk blijft is tekenen en kleuren. Ik vind het dan leuk om het nog een beetje op te pimpen met wat glitters. Maar je moet zo oppassen, want voor je het weet heb je 60 graaiende kinderen om je heen. Dus als ze kleuren leg ik 1 sterretje bij hen neer. En misschien daarna nog 1. Meer niet. en o wee als er eentje er 1 achterover drukt. En ik dus nog eentje extra geef, dat weten ze feilloos van elkaar. Het corrigeert zich meteen. Heel fair.

gisteren een boekenlegger met ze maakt. Maar wat doen ze ermee? Een beetje lijm om hun shirt en het is een stropdas. Verder zie ik veel glitters in de oren als oorbel, en als neusbel. creatief! En ze verzinnen ook best goede redenen om toch nog een derde sterretje te moeten hebben.

met wiskunde blijf ik nog steeds bij de breuken. De kinderen neigen nog veel om alles met streepjes uit te rekenen. En dat kan ver gaan. Oefenen oefenen dus. En wonder boven wonder heb ik zoveel overwicht dat ze allemaal voor het bord komen als ik dat vraag. Er is ook een klein raddraaiertje wat continu anderen zit te klieren (tassen in de stapel banden te gooien bijvoorbeeld, die hij er dan van mij weer ondersteboven uit moet halen (waarom liggen die autobanden er trouwens??….)) die bakt helemaalniks van geen enkele som. Toch maar zoveel mogelijk bemoedigen. En hij tekent fantastisch. En koppelen aan een kind wat wel goed kan rekenen. Het is best wel frustrerend om te zien dat er veel kinderen in zo’ n klas verdrinken. De goede kunnen niet voort, want er zijn zoveel trage leerlingen. En niemand kan zich concentreren in zo’n grote klas, en de raddraaiers zitten achterin, en bij elkaar. Dat werkt ook niet. Maar goed, ik ben er nog maar twee dagen, dus tja…. We doen het er maar mee.

morgen wil ik met de klas gaan borduren. Ik dacht dat dat een leuk plan was. Maar ik denk dat ik eerst wat assistenten onder de leerlingen ga verzamelen. Die moeten mij kunnen helpen Want anders verdrink ik zelf. En het is al zo ontzettend warm in die klaslokalen. Ondanks dat het hier nu om de twee dagen enorm dondert en bliksemt (lichten vallen dan uit), zijn de rivierstroompjes snel weer verdampt.
morgen ga ik nog een artlesje doen op de Linda farmschool, die ik de eerste week heb geassisteerd. En vrijdag de laatste dag. Dat wordt afscheid nemen. Hier gaan we dan nog een feestje bouwen met de vrijwilligers. Vanavond pubquiz gedaan in town. Terugkomend in het donker even de schitterende sterrenhemel bekeken. Wordt morgen een hele warme dag

Eljaluso krijgt steeds meer vorm

Ellen en ik krijgen er wat routine in: in de middagen komt Ellen vanaf woensdag naar mijn school toe en gaan we een uur een eljalusoles doen. Eerst uitleg, materiaal uitdelen en stap voor stap iets leuks maken. mijn school is veel groter, 600 kinderen, dus die kunnen we niet allemaal bedienen. de meisjes van mijn klas hadden we al gedaan, nu de jongens. Die raddraaiers. Leuke leeftijd, in grade 6. Benieuwd hoe die onze les vinden: het naaien van een etui. Dat vonden ze erg leuk. En het was stil in de klas! dan zie je sommigen ook wel opbloeien. Waar enkelen tijdens de les er echt niks van bakken, zijn zij juist handig. Mooi om te zien. Vrijdag nog met de hele klas van grade 5 een weeftaakje geDaan, ook dat was leuk. Eigenlijk zijn Alle lessen leuk. De kinderen zijn zo enthousiast. Ze blijven er graag voor langer op school. de hoofdleraar zorgt dan voor porridge, een vieze pap.zij vertelde me dat er een kind van 10 uit grade 4 is overleden die dag. Aangevallen door een krokodil. Hij woont met zijn zusje van 13 alleen, hun ouders zijn enkele jaren geleden overleden. Hij was vis aan het vangen. heel schrijnend verhaal wat pas savonds goed tot me doordringt. Er zijn hier wel weeshuizen, maar er zijn teveel wezen. Ook werd een kind afgevoerd, flauwgevallen door de warmte. Ik zie elke dag ook wel drie kinderen die tijdens de les slapen. Of van honger, of omdat ze koorts hebben. De andere kinderen wijzen me erop. Maar wat moet je doen? Even een aai over de bol, en in de gaten houden. veel kinderen hebben hiv ook. Daar ging de les ook over. weten jullie de afkortingen van hiv en aids? Zij wel.

naast deze les geef ik ook wiskunde. Zij zijn bij de breuken, maar er zijn er maar een stuk of tien die dit snappen. bij de rest zijn de tafels nog niet geautomatiseerd. Ik heb twee megadobbelstenen meegenomen en ze moeten ieder gooien en dan optellen. Ze tellen nog op hun vingers. Volgende week ga ik met de tafels aan de gang. Ik heb vandaag een djembe gekocht om het ritmisch te gaan leren. Ze lopen dus echt wel een paar jaar achter.
Omdat het vrijdag is, en degene die mij opdrachten geeft mbt lesgeven al een paar dagen ziek is, en ik heel erg moe ben van alle dagen elke minuut bezig ben geweest met alleen maar nieuwe indrukken en activiteiten (en ik de dag ervoor met de vrijwilligers uit ben geweest dus een klein Ietsiepietsie moe ben ?) heb ik geen inspiratie meer even en heb ik de klas mandala’s gegeven om in te kleuren. Daar word je stil van. Ieder groepje een aantal stiften, en kleuren maar. zo fijn om naar het gezellig geroezemoes van 60 kinderen te luisteren, af en toe rond te lopen en te zien hoe mooi ze dit doen. Ze zijn ook trots op hun werkjes.

en dan is het weer weekend. Eindelijk een beetje uitslapen, tutteren, boekje lezen, lunch bij een te luxe hotel, toeristensouvenirs kopen. Morgen een Safari in de buurt. Vandaag ook naar de markt geweest om zaagwerk op te halen ; de vlaggen voor de vlaggenlijn, waar we maandag mee aan de slag willen. Daarna twee grote trunks gekocht, één voor elke school, die we gaan vullen met allerlei knutselmaterialen Die we vandaag weer bij gekocht hebben. Woensdag gaan we die op de scholen zetten. We moeten nog gaan bekijken hoe het wat vervolg gaat krijgen. Vier jaar geleden heb ik ook een trunk achtergelaten en die wordt nu voor de examen sterieler gebruikt. Tja…dat vraagt dus om wat meer. Daarom zijn we blij dat er ook teachers enthousiast meedoen met de les en zij zien het nut er gelukkig van in. Ook de directrice heeft een keer meegedaan. Hun enthousiasme en kennis zal nodig zijn om het van binnenuit te blijven doen. Volgende week maar eens kijken hoe zij erover denken om het vervolg te geven.

jee, heb ik weer lappen tekst geschreven. en dan ben ik nog selectief geweest….


Time flies…

Ongelooflijk hoe snel de tijd gaat., en hoe hard het werken is. Ik zei net tegen Ellen: als ik hier een maand zou zijn, zou ik een dag vrij pakken. We werken zo hard, respect voor leraren!
Maar eerst even over Chobe national park vorig weekend. we hadden dit keer geen logies in het park maar in een lodge. Ik wilde niet meer in een tentje in het wild. alles kan geregeld worden, alleen….dat is dan net iets anders dan normaal dus dan krijg je meerderen die tussenpersoon zijn. En alles wat fout kan gaan, ging fout dus. het Was knippen en plakken. Aangekomen bij de lodge zouden we kunnen eten maar de kok was al naar huis. Dan maar meegenomen naar een snackbar. er was een boot geregeld maar ook weer niet helemaal. we zouden een lunchpakket meekrijgen van de lofdge maar kregen uiteindelijk friet (koud natuurlijk) met kip op de Safari.
zucht, we moesten elke keer vertellen dat we alles al betaald hadden. Maar alles werd opgelost. Links of rechtsom. In Afrika is alles flexibel. Dus wij ook. En we hebben 3 van de 5 gezien: leeuw, buffel, Olifanten. En hippos. Omdat het behoorlijk regent in deze tijd, waren de dieren minder bij de rivier, dus moesten we meer de bossen in Om te zoeken. Bijzonder was het toen we een olifantenfamilie tegenkwamen die in de schaduw stonden tot een paar van de groep wegliepen om te gaan drinken. Heel mooi. Minder leuk was de boottocht: wel veel nijlpaarden gezien maar hun gebrul werd overstemd door een groep lallende botswaanse meiden die een feestje hadden op de boot. Ondertussen ging het onweren op het water. De kapitein dobberde maar wat rond. Wij Hollanders weten wel dat je toch beter van het water af kunt gaan bij onweer. Zeker in een ijzeren bootje. Dat hebben we toch maar even verteld wat de kapitein ook aan nam, iedereen opgelucht, doorweekt, koud. Gelukkig zagen we toch nog een mooie groep buffels op het eiland, machtig mooi.

maandag weer vroeg op. Ik nu naar een andere school, Linda community school, waar ik vier jaar geleden ook was. Ook daar is een lerarentekort dus of ik maar kon deelnemen om science te geven aan een klas van 60 kinderen. Je zult het niet geloven maar dat gaat best goed. Als je maar wat variatie brengt. Ik zie nu wel verschil met de nekacheyaschool waar Ellen lesgeeft in de stad. Dat is een priveschool waar ouders fees betalen. Zij zien er beter uit, hebben schoenen, kunnen goed Engels, en zijn ook best wel assertief. ’mijn kinderen’ lopen echt wat achter, zijn afwachtender. mijn eerste les ging goed, maar naarmate de week vordert worden ze vrijer en kost het me mijn sten. Gelukkig zijn er een aantal kinderen die me helpen met schreeuwen, dus dan is het weer even stil. De onderwijzers komen af en toe kijken of het nog wel gaat. Zij moeten zich ook splitsen over meerdere klassen. Dus ze zijn blij met mijn hulp. Ik geef er echt een flinke nederlandse draai aan want ik weet niet beter en ik maak het ook wel wat dynamisch (vind ik zelf) door een spel, bingo, pictionary, galgje. Erg leuk om te doen. de kinderen geven zich helemaal. De eljalusolessen blijven we doen, sinds vandaag op mijn school. Eerst de meiden, want 60 kinderen leren hoe ze moeten knippen (ja echt waar) is toch wel erg veel. Vandaag met de meiden een pollepelpop laten maken. Het leukste vind ik dan als ze na de instructies zelf er een eigen draai aan gaan geven en gaan kijken hoe ze het nog mooier kunnen maken. De leukste creaties zie je dan. Probleem even was….een enorme onweersbui. Dus iedereen was gevangen in het gebouw, wat ondertussen begon te lekken, de ramen gingen klapperen, de stromen water buiten werden steeds groter. Het geluid van de harde regen op het platen dak!! Wij werden opgehaald door de taxi, maar die kids moeten dus soms een uur lopen. Och arme!
Het memoryspel hebben we intussen ook laten maken, het kost veel tijd. Werken met verf is een hele uitdaging. veel troep achteraf. De kinderen vonden het super en het is ook leuk geworden (in paren werken om steeds twee onderwerpen te verven). Wij waren uitgeput! De houten plankjes hebben we zelf maar gevernist, en liggen nu hier thuis te drogen. Het personeel hier vind het ook mooi, waren geïnteresseerd, en misschien gaan we het hier wel spelen voordat we het terugbrengen naar school.

hier zijn inmiddels een aantal vrijwilligers bijgekomen, we zijn nu met twaalf. Een aantal die maar een week (!) blijven, uit Amerika. Het kost al een paar dagen om uit je jetlag te komen! Eentje hebben we nog nauwelijks gezien omdat ze steeds moet slapen. Maar ze zijn erg aardig. Het is een leuk cluppie bij elkaar. In leeftijd tussen 20 en 60 jaar. Gisteren geborreld voor het gasthuis, heel gezellig. De meesten doen construction, en medical ondersteuning in een ziekenhuis, en beginnen vroeg en zijn rond de middag klaar. Omdat wij De artlessons doen, na de pauze, zijn wij later thuis en zijn die jongelui al naar een fancy hotel om daar te zwemmen. dat gaan wij zeker ook nog eens doen, bij een hotel komen de zebra’s, en jongen, op het grasveld en zijn er giraffes, dus dat willen we niet missen. Leuk om ook de verhalen van anderen te horen. Of ja…leuk…niet altijd: er word verteld dat een dokter bij mensen thuis komt, homos, die binnen moeten blijven, en dan een bloedtest moeten doen en dan te horen krijgen dat ze hiv hebben. En op naar de volgende patiënt. Geen opvang of nazorg. Of dat er door COVID zoveel armoede was, maar men er zich zo voor schaamt, dat ze de afwas blijven doen, ook al hebben ze niet gegeten…schrijnend. Het leven is keihard, elke dag is anders, niet alleen voor ons, maar voor iedereen hier. Je kunt niet echt goed bouwen, er kan steeds iets tussenkomen, waar je weer op moet inspelen. men kijkt hier niet verder dan een halve dag. ‘Daarom hoor je hier heel vaak ‘Maybe tomorrow’.


Slechte start maar leuk vervolg

Poeh, kom je aan bij de school, is er geen klas om les te geven. Of jawel, er zijn kinderen opgetrommeld en die wachten op een artclub-les. Aarrrccchhhh. Ik heb nog geen spullen bij. Ik zou in de ochtend meehelpen als backupteacher, en in de middag overleggen hoe en wat. improviseren dan maar met twee dobbelstenen snel cijferbingo opgezet. als die jongelui (14-17jr) dan zelf de dobbelstenen mogen gooien komt de bravourkant naar boven. Ik had gevraagd om plastic flesjes, lijm en papier. Ze moesten nog snel wat flesjes leegdrinken, en toen konden we aan de gang om een bowlingspel te maken. Het maken was leuk, het spelen uiteraard nog veel leuker. Buiten in de snikhete zon werd er om het hardst gespeeld. No cheating!!
Omdat er de hele week examens zijn op de school, en er verder geen reguliere lessen zijn, en ik niet wil dat er voor mij kinderen een uur of zo moeten komen lopen heb ik gevraagd om tijdelijk op een andere school les te gaan geven deze week. Op een kleiner schooltje bij een boerderij, aan de rand van livingstone. waar de olifanten wel eens komen hahaha. Nog geen gezien maar al wel gehoord van verhalen over olifanten die zich verschuilen achter een boom en dan marktjongens met tomaten opzoeken die langsfietsen, om mee te delen in de oogst….

Deze school is een kleine school. Van elke klas eén. En niet altijd een teacher, dus komen sommige kinderen in de ochtend en de anderen in de middag. Ik krijg de hoogste klas, groep 5. (De school is nog groeiende). de kinderen spreken Engels maar niet zo goed. Ze zijn rond 13,14 jaar. 10 jongens en 10 meiden. Veronica is de teacher en ik help haar maar ze vertelt me al snel dat ze examen moet doen in lusaka en de rest van de week weg zal zijn. woppa, ik krijg wat boekjes, en dat kan ik gaan voorbereiden. De klassen doen alles klassikaal, nauwelijks interactie, ze schrijven dingen op, zonder te weten wat het echt betekent. De onderwerpen zijn bijv corruptie, keukengerei, non-flowering plants, hoe ziet een goed mes eruit, noem verschillende soorten zagen. Ik probeer een rode draad te vinden….en daar ga ik een Nederlandse twist aan geven. Leuk, leuk! vooral tekenles vind ik leuk: uitleggen wat een kubus is, ze zelf een 3D kubus laten maken van een 2D tekening. Vandaag uitgelegd wat gist is. Heb een flesje warm water met suiker gevuld met gist en afgedekt met een ballon: leuk om te zien hoe de ballon groeit! Daarna mochten ze een mandala (meegenomen uit nl) intekenen. Zo stil dat ze waren! Tussen de lessen door doe ik pictionary, jongens tegen de meiden. Of galgje. Dat is dan weer een beestenbende. Laatste les wiskunde weer, uitleggen wat een mm, cm, m, km is. Poeh! Vergt veel improvisatie. En hoe leg je uit wat omtrek is? Dan maar de hoofdjes opmeten met een touw. En vertalen naar een figuur op het bord. Ze maakten alle sommen goed! Trotse juf!

morgen laatste dag op deze school. ga ik uitleggen wat een zaag is. Dat zullen ze heus wel weten maar ik neem een echte mee, en hout, kunnen ze oefenen?.

dus in de ochtend les geven en in de middag ga ik naar Ellens school om daar samen een eljaluso-les te geven. we willen alle klassen doen, kleine school dus dat gaat lukken voor de komende dagen. drie leuke lessen al gegeven, bloem, poppetje en slang gemaakt. Mooi is dat de kinderen erg gericht zijn op eerlijkheid. Ze delen, ze helpen elkaar. En als iemand oneerlijk is, volgt er een mep. De artlessons zijn superleuk om te doen. Ze kennen het gewoon niet, het is heel dankbaar werk. Knippen, plakken, vouwen, eigen ideetjes uitvinden, kinderen die niet goed meekomen zie je daar opbloeien tot kleine artists.

flink onweer al gehad, de grond trilde. De wegen worden dan modderpoelen. De taxi’s waarmee we naar de scholen gaan hebben heel wat te verduren. Ik heb meestal taxichauffeur Evans, een wijze jonge man, die de zeven wonderen wil zien. hij heeft de victoriafalls, grand canyon en het noorderlicht al gezien. Elke week stopt hij een dollar in een potje en hij hoopt op zijn zestigste zijn kinderen te kunnen vertellen dat hij ze allemaal gezien heeft. mooie ambitie.

we hebben weinig vrije tijd: 630 op, 7.30 taxi, 8 uur school, we zijn klaar met de scholen rond half 3 en moeten daarna spullen kopen voor de lessen, voor onszelf, geld halen, internetdata halen. En lesjes voor volgende dag voorbereiden. Het zijn vermoeiende dagen, maar leuk. Gelukkig wordt er lekker voor ons gekookt. zaterdag en zondag gaan we naar chobe national park in Botswana, net over de grens. Dit keer wil ik niet in een tent, bang voor olifanten of leeuwen. we gaan dus in een lodge. Zin in, we hopen de big 5 te zien?




.



……..…






.

















….


Weekend

Het is erg warm. Maar we wilden toch lopen naar de markt. Dan maak je veel meer mee. zo word je een kerk binnengeloodst. Omdat we geen mouwen aan hadden mochten we niet verder dan het voorportaal maar we konden alles goed zien. eventje gekeken, mooi om te zien. En verder naar de markt. Dat is een heerlijke belevenis. in elk hoekje zitten, hangen, liggen mensen. Mensen worden gekapt, er wordt gekookt, getimmerd, kleding gemaakt. En als je iets zoekt word je meegenomen. Blijkbaar worden we ook als ‘muzungu’ (wit mens) in de gaten gehouden want onze vragen reizen voor ons uit. En je wordt altijd geholpen. Bij de kleermaker mochten we weer gratis kleine lapjes meenemen om te knutselen. Meteen zelf ook maar een rok en een broek besteld, prachtige stoffen.
we waren helemaal op, bestoft, verbrand toen we thuis kwamen.

Vandaag een heel andere dag: naar de watervallen. De grens over naar Zimbabwe want de Zambiaanse watervallenkant is droog. Even gedoe bij de grens, worstelen door alle verkopers van houten beeldjes, en toen heerlijk de mega watervallen bekeken. Druppeltjes over ons heen. Aan de overkant waaghalzen gezien die in devils pool over de rand naar beneden willen kijken. Echt niet normaal. Over de brug terug weer naar Zambia kom je bungeejumpers tegen. en weer de jongens met de houten beeldjes die nu wel verwachten dat je iets koopt want je bent terug! Hahaha. Langs de enorme vrachtwagens door de hitte terug naar de grens En naar huis om de dag af te sluiten met iets decadens: de zon onder zien gaan op de Zambezi onder genot van snacks en drankjes. 1 giraf, 1 krokodil, en tig nijpaarden gezien met die lieftallige koppies boven het water,…. het meest dodelijke dier van Afrika. En toen ging de muziek benedendeks aan en werd er gedanst. en hebben we de zon niet meer onder zien gaan. Ook omdat het bewolkt was?

morgen onze eerste dag op de school. Erg spannend.

Eerste dag

Gisteren aangekomen, ging soepel. 2 x overstappen, in Dubai en lusaka. Lusaka is de hoofdstad van Zambia. Dat was niet echt te merken. Heel stil vliegveld. We moesten onze koffers opnieuw inchecken. Dat ging goed maar dan de handbagage. Meneer van de security keek van zijn boek op, over human nature, superdik boek, heeft wrs niet veel te doen hahaha. De scanner moest nog opgestart worden, hoe moest dat ook alweer?. Dan maar een andere scanner aandraaien. Dat ging goed. Maar toen nog alle spullen eruit en weer opnieuw. En oh ja, ook wijzelf moesten nog door de mensenscanner. was het nou rood of groen? Ach, wat maakt het uit, gewoon doorlopen. Dit binnenlands vliegtuig was een stuk kleiner dan die van Emiraten. Ik heb nog nooit zoveel wolken gezien in Afrika, bumpy Ride. Maar het ging goed. En vanaf hier voelde het als thuiskomen?. Rabbecah haalde ons op. En vertelde over al het leed wat er was toen alles op slot ging vw COVID. Ze hebben mensen moeten ontslaan. Niemand kwam meer. Inkomsten van velen hield op. Livingstone leeft van toerisme, dus dat hakte erin. Gelukkig begint het weer wat aan te trekken, maar nog steeds is de sfeer heel anders dan vier jaar geleden. Nu zijn Ellen en ik hier met nog twee andere vrijwilligers. Heerlijk rustig. Heb data gekocht om te kunnen internetten. Dat duurde slechts een uur. Vijf keer mijn gezicht fotograferen en ook mijn paspoort. Gelukkig Is wachten in Afrika nooit een straf. Mensen zijn heel vriendelijk en benaderbaar. Altijd een glimlach. It is coming, don’t worry.
we hebben nog een vrij weekend. nog wat spullen morgen inkopen voor het knutselwerk. De eerste regen heb ik nu ook al gevoeld. 5 druppels. De zon is al lang onder, ik kruip vroeg mijn bed in. Morgen weer een dag met vast weer veel verrassingen.

leskaarten

zo leuk! we hebben de leskaarten helemaal af en klaar om gedrukt te worden. zie foto's voor een impressie.

en als je nog eens wilt kijken op de website; www.eljaluso.com

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active