Nou, poeh, die Safari, was heel leuk, maar het was vooral speurwerk. Maar erg luxe om in een achtpersoonstruck met zijn tweetjes door een bos te rijden. De zon scheen niet, en dat is dan toch wel of je over de Veluwe rijdt. Maar dan met apen. We hadden giraffen besteld maar omdat het regenseizoen is, gaan die uit de blub en meer naar het stenigen gebied waar je niet mag komen. Waar we ook voor kwamen was de neushoorns. Die ga je te voet opzoeken. Men weet precies waar ze zijn, want ze worden bewaakt. De bewakers namen ons mee, we moesten in een groep blijven, en vooral niet wegrennen. Ook niet achteruit? Man, man! Wat een schrik had ik, die zijn zo mega, en de bewakers maar zeggen, come, come! Gelukkig tegen de wind, en ik weet dat ze niet goed kunnen zien. We hadden safetyinstructions gekregen, en daar hoorden we ook nog dat als ze zouden aanvallen we dan om een bosje heen moeten rennen, totdat de Rhino het opgeeft. Jaja. Omdat ze aan de rand van het national park waren, tegen een dorpje aan, stonden ook veel Zambianen te kijken. Zij hebben geen geld voor een Safari, en dit is dan gratis voor hen. Mooi!

De derde week van het verblijf in Zambia staat in het teken van: hoe gaan we er vervolg aan geven. We hebben de teachers zoveel mogelijk meegenomen in onze ideeen. Persoonlijk contact werkt het beste, niks op schrift. ook de twee grote projecten voor de scholen zijn in goede aarde gevallen. Het kostte veel werk: memoryspel in hout laten uitzagen, vlaggen uit laten zagen, gaten inboren, laten verven door de kinderen, daarna plek vinden om te drogen, vernissen, laten drogen. Maandag heeft Ellen het memoryspel meegenomen naar haar school, en ze vonden het erg leuk om te spelen. Vandaag hebben we de vlaggen op mijn school met draad aan elkaar verbonden en kinderen, lange kerels van 16 jaar, hebben ze opgehangen. (Niet met ladders natuurlijk, maar gewoon op schooltafels staand.) Toevallig is er een nieuw stuk school net aangebouwd, en daar hebben we de vlaggen op laten hangen. Het ziet er enorm feestelijk uit! I love it when a plan comes together! Erg trots op ons werk en dat van de kinderen.
vandaag hebben we op beide scholen een kist gebracht. Helemaal vol materialen. Beetje uitleg gegeven aan de teachers die we het meest betrokken vonden. We noemen ze het Artteam. Officieel de sleutel overhandigd.
Ze doen alles op slot. Daar zorgen ze wel voor. Als ik naar de wc moet, gaat er eerst een teacher naar de adjunct teacher, die heeft de sleutel van het sleutelhok, en daarna loopt er iemand mee om de toilet open te draaien. Waar vervolgens geen stromend water is, geen slot op de deur, geen wc papier. Wat bewaken ze nu eigenlijk?

als jullie nu bij de foto’s denken: die kinderen lachen helemaal niet, vonden ze het wel leuk? ja dus. Ze rennen de klas in om mee te doen. Vandaag kwam er geen eind aan de stroom kinderen die binnenkwam. Groep 4 was er niet, de teacher was het vergeten. Maar groep 3 was er nog wel en die wilden allemaal, 34. Ze kijken allemaal wat bozig, zeker als er een foto gemaakt wordt, soort ernst. Maar er hoeft maar weinig gezegd te worden of de glimlach breekt het hele gezichtje open, en die oogjes, zo prachtig mooi. Niet alleen de jonkies, ook de pubers. Smelt! Een aantal pubers kunnen gezellig stoer doen. Beetje bravoure, Heel leuk.

en dan nog mijn eigen klas, die 60 kinderen die ik elke dag van 8 tot 1230 les geef. Als ik iets te speels doe liggen ze dubbel en ik krijg dat terug betaald: ze nemen me dan niet meer serieus. Dus ik moet een beetje streng blijven doen. Engels dictee dacht ik te gaan doen. een tiental simpele zinnen. Zucht. Elke zin moest ik wel tien keer voorlezen, woord voor woord, overdreven articulerend. Woman werd alsnog bij velen human, dog moest ik uitspreken op zijn zambiaans, dus dogge. ik moest elk woord bijna met heel veel uitbeelding voorlezen. Dan merk je hoe weinig ze schriftelijk echt goed begrijpen. ook enorm veel fouten Hadden ze. Te hoog gegrepen dus nog. Morgen een dictee met alleen maar woorden, geen zinnen. Verder geprobeerd om ze in groepjes een rekenspel te laten doen. Geen goed idee. Teveel lawaaI. Nog een fiasco: een zangspel. Ze geven zich helemaal, dus de teacher van de buurklas vroeg of het wat zachter kon. Wat wel erg leuk blijft is tekenen en kleuren. Ik vind het dan leuk om het nog een beetje op te pimpen met wat glitters. Maar je moet zo oppassen, want voor je het weet heb je 60 graaiende kinderen om je heen. Dus als ze kleuren leg ik 1 sterretje bij hen neer. En misschien daarna nog 1. Meer niet. en o wee als er eentje er 1 achterover drukt. En ik dus nog eentje extra geef, dat weten ze feilloos van elkaar. Het corrigeert zich meteen. Heel fair.

gisteren een boekenlegger met ze maakt. Maar wat doen ze ermee? Een beetje lijm om hun shirt en het is een stropdas. Verder zie ik veel glitters in de oren als oorbel, en als neusbel. creatief! En ze verzinnen ook best goede redenen om toch nog een derde sterretje te moeten hebben.

met wiskunde blijf ik nog steeds bij de breuken. De kinderen neigen nog veel om alles met streepjes uit te rekenen. En dat kan ver gaan. Oefenen oefenen dus. En wonder boven wonder heb ik zoveel overwicht dat ze allemaal voor het bord komen als ik dat vraag. Er is ook een klein raddraaiertje wat continu anderen zit te klieren (tassen in de stapel banden te gooien bijvoorbeeld, die hij er dan van mij weer ondersteboven uit moet halen (waarom liggen die autobanden er trouwens??….)) die bakt helemaalniks van geen enkele som. Toch maar zoveel mogelijk bemoedigen. En hij tekent fantastisch. En koppelen aan een kind wat wel goed kan rekenen. Het is best wel frustrerend om te zien dat er veel kinderen in zo’ n klas verdrinken. De goede kunnen niet voort, want er zijn zoveel trage leerlingen. En niemand kan zich concentreren in zo’n grote klas, en de raddraaiers zitten achterin, en bij elkaar. Dat werkt ook niet. Maar goed, ik ben er nog maar twee dagen, dus tja…. We doen het er maar mee.

morgen wil ik met de klas gaan borduren. Ik dacht dat dat een leuk plan was. Maar ik denk dat ik eerst wat assistenten onder de leerlingen ga verzamelen. Die moeten mij kunnen helpen Want anders verdrink ik zelf. En het is al zo ontzettend warm in die klaslokalen. Ondanks dat het hier nu om de twee dagen enorm dondert en bliksemt (lichten vallen dan uit), zijn de rivierstroompjes snel weer verdampt.
morgen ga ik nog een artlesje doen op de Linda farmschool, die ik de eerste week heb geassisteerd. En vrijdag de laatste dag. Dat wordt afscheid nemen. Hier gaan we dan nog een feestje bouwen met de vrijwilligers. Vanavond pubquiz gedaan in town. Terugkomend in het donker even de schitterende sterrenhemel bekeken. Wordt morgen een hele warme dag