Aftellen

Over een uur word ik afgezet bij het vliegveld. Vanochtend een leuke laatste ochtend gehad met de klas. Het begon heel rommelig (so what’s new?) omdat de kinderen hun ouders moesten halen omdat er een meeting was. Dat kost allemaal heel veel tijd. Daarna wiskundeles, en na de pauze mijn moment. Eerst een spel met de wereldbol. Daarna spel om werkwoorden uit te beelden. Heel eenvoudige werkwoorden, zoals to kiss, to dance, to fish. Ze vonden het zo leuk om dit uit te beelden. En ze kunnen ook heel boos worden als ze niet begrepen worden! Dan worden het ineens hele boze koppies. En als de teacher ook maar iets verkeerd rekent....dan krijg je dat heel snel te horen. Daarna had ik voor iedereen een mooie gekleurde pen, en een lollie. 45 kinderen, ik miste er toch nog wel een paar. Helaas. Zij zijn dan hoogstwaarschijnlijk ziek. Ze hebben voor me gezongen en ik heb met ze gedanst. Bij de taxi nog wat fotomomenten....heel veel fotomomenten. Iedereen wil op de foto, alleen. Heb ook een paar lieve briefjes gekregen van een paar meisjes. Laatste lunch in het huis hier. Dat zal ik wel missen, dat heerlijke eten. Altijd een behoorlijk uitgebreid buffetje. Het enige wat ik niet zal missen, zijn enkele vrijwilligers: de meesten zijn rond de twintig, en hoe stoer ik het ook vind dat ze hier veel langer zitten als ik, velen zijn hier om een break te hebben, een jaar te overbruggen, vooral veel leuke dingen te doen, nieuwe contacten op te doen. En vooral veel te praten over welke city welke mogelijkheden heeft, en ik heb erg veel awsome, cool en great gehoord. Enorm vermoeiend. En vooral de Amerikanen hebben mijn verlangen om dat continent te bezoeken niet aangewakkerd. Man, man, wat een oppervlakkigheid. Het zal de leeftijd wel zijn dat ik me hier niet echt thuis gevoeld heb. Ben vooral ook mijn eigen weg gegaan. Maar ik zal positief afsluiten, want dat weegt 1000 keer meer. Wat een heerlijke Zambianen, wat een heerlijke cultuur, wat een saamhorigheid, wat een geluk om elke dag zon te hebben, hoewel ik ook wel zie dat dat dus niet goed is voor de natuur en dat de mensen naar regen verlangen. Wat een heerlijk eten, wat een warme harten. En vooral, wat een fijne school die ik mocht bezoeken. Ik ben heel dankbaar dat ik er van mocht proeven. Morgen om deze tijd ben ik thuis. Dankjewel voor alle lieve berichtjes die jullie me hebben gestuurd. Het was erg leuk dat jullie met me meegereisd hebben. Ik ben normaal niet zo van het delen van al mijn beslommeringen op social media, maar voor mij waren het ook reflectiemomentjes tussen al die vele ervaringen. Ik kom weer naar huis, dus deel daarna graag vanaf nu alles weer persoonlijk! Tot snel allemaal?