Gisteren aangekomen, ging soepel. 2 x overstappen, in Dubai en lusaka. Lusaka is de hoofdstad van Zambia. Dat was niet echt te merken. Heel stil vliegveld. We moesten onze koffers opnieuw inchecken. Dat ging goed maar dan de handbagage. Meneer van de security keek van zijn boek op, over human nature, superdik boek, heeft wrs niet veel te doen hahaha. De scanner moest nog opgestart worden, hoe moest dat ook alweer?. Dan maar een andere scanner aandraaien. Dat ging goed. Maar toen nog alle spullen eruit en weer opnieuw. En oh ja, ook wijzelf moesten nog door de mensenscanner. was het nou rood of groen? Ach, wat maakt het uit, gewoon doorlopen. Dit binnenlands vliegtuig was een stuk kleiner dan die van Emiraten. Ik heb nog nooit zoveel wolken gezien in Afrika, bumpy Ride. Maar het ging goed. En vanaf hier voelde het als thuiskomen?. Rabbecah haalde ons op. En vertelde over al het leed wat er was toen alles op slot ging vw COVID. Ze hebben mensen moeten ontslaan. Niemand kwam meer. Inkomsten van velen hield op. Livingstone leeft van toerisme, dus dat hakte erin. Gelukkig begint het weer wat aan te trekken, maar nog steeds is de sfeer heel anders dan vier jaar geleden. Nu zijn Ellen en ik hier met nog twee andere vrijwilligers. Heerlijk rustig. Heb data gekocht om te kunnen internetten. Dat duurde slechts een uur. Vijf keer mijn gezicht fotograferen en ook mijn paspoort. Gelukkig Is wachten in Afrika nooit een straf. Mensen zijn heel vriendelijk en benaderbaar. Altijd een glimlach. It is coming, don’t worry.
we hebben nog een vrij weekend. nog wat spullen morgen inkopen voor het knutselwerk. De eerste regen heb ik nu ook al gevoeld. 5 druppels. De zon is al lang onder, ik kruip vroeg mijn bed in. Morgen weer een dag met vast weer veel verrassingen.