Decadent
Weekend...ik ben naar de zambezi gegaan en nu lig ik op een strandbed, heel luxe, met uitzicht op de hippos. En het geluid dat die soms maken. Mocht eigenlijk niet maar het is rustig en ze hebben met de boss gepraat. En toen mocht het. Ik mag zelfs van de handdoeken gebruik maken. En tot 18 uur blijven als de zon ondergaat. Dat schijnt heel bijzonder te zijn. Elke dag weer een avontuur hier met veel vriendelijke verrassingen. Wel vreemd om nu voornamelijk tussen de witte mensen te zijn. Ik trek dan nu toch meer naar de mensen die hier werken. Vanochtend met mijn mama Christine meegeweest naar haar ziekenhuis. Het is meer een huis met zieken. Daar knuffeltjes gegeven aan de kinderen in de wachtruimte. Een babietje van een dag oud gezien, de ziekenkamers....het is niet veel. Heb ademloos geluisterd naar het verhaal van een van de verpleegsters die tijdens de nachtdienst opgeschrikt waren door dieven die computers wilden stelen. Dit gaat gepaard met veel mimiek en veel aiai, en ohhhs. Bijna een dans. Prachtig om te zien hoe expressief de mensen zijn.
